Komik ►Üç korner Bir penaltıydı
►Maçlar plastik topla oynanır, top patlası bile ufacık topla maça devam edilirdi.
►En iyi oynayan iki kişi aynı takımda yer alamazdı
►Maçlar minyatür kalede oynanıyorsa, penaltı boş kaleye ters şekilde topukla vurulurdu.
►Abanma ve burun vurmak yoktu, vurulursa eleştirilip küfür edilirdi.
► Maçların hayali kale direkleri arası adım ile sayılır, olmaları gereken yerler iki taş ile işaretlenirdi.
►Anne-baba çağırınca maç biterdi.
►Topu patlatan parasını öderdi
►Takımlar kurulurken ilk oyuncuyu seçme hakkı, adım almayı iyi bilenindi.
►Kaleci topu 3 kere sektirirse rakibe Açılsana 3 kere sektirdim derdi rakip açılırdı.
►Top insanın pek münasip olmayan bir tarafına gelirse işetilirdi
►Penaltılarda kaleci değiştirilirse 2 penaltı atılırdı. Eğer ilk penaltı gol olursa ikincisi atılmazdı.
►Frikiklerde baraj mesafesi, frikiği kullanacak olan kişinin kocaman 3 adım atmasıyla belirlenirdi.
►Top, oyun alanı içerisindeki herhangi bir arabanın altına kaçarsa büyük bir şevkle arabanın altına yatılıp top alınırdı. Topu ilk kim kaparsa o takımda başlardı.
►Gol olduktan sonra eğer tartışmalar olursa ve golü yiyen takımın bir oyucusu golü kabullenirse gol yiyen takım 180 derece dönerek durumu kabullenirdi.
►Eğer bir oyuncu faule maruz kalmışsa ama devam etmek istiyorsa, rakip futbolculardan birinin yürümesini dahi bahane ederek: “Adamın devam ediyor.” derdi.
►Atan alır mevzusu vardı. Eğer top kime çarpıp abuk zubuk biyere kaçmışsa topun gittiği yer neresi olursa olsun koşa koşa gidip alırdı.
►Eğer kaleci dahil herkes çalımlanmışsa kale çizgisinde yere yatılarak topa kafa vurulurdu.
Derbi maçından bir gün önce, iki taraftar konuşurlarken, biri sorar:
– Yarın maça geliyor musun?
– Hayır gelmiyorum, karım izin vermiyor.
Diğeri: – Bak, bu işin kolayı var. Maçtan iki saat önce karımı kucaklıyorum, yatak odasına götürüyorum. Üzerindeki parçalarcasına çıkarıyorum, deliler gibi sevişiyoruz. O mutlu bir şekilde yatarken, ben de kaçıp koşa koşa maça geliyorum. Sen de bu yolu dene. Önceleri benim karım da izin vermiyordu.
– Olur.
Maçtan sonraki gün iki arkadaş yine buluşurlar: – Dünkü maçta yoktun? Yoksa dediklerimi yapmadın mı?
– Yaptım, ama bak anlatayım. Maçtan iki saat önce, dediğin gibi karımı kucaklayıp yatak odasına götürdüm. Önce giysilerini parçalarcasına çıkardım, sonra yatağa fırlattım. Tam pantolonumun düğmelerini açarken, “Yahu boşver, bizim takım bu sezon bunca zahmete değecek kadar güzel oynamıyor zaten.” deyip vazgeçtim.
Adamın biri ölüp cennetin kapısına dayandığında, cennetin baş meleği durdurur onu.
-İçeri almadan önce sorularıma cevap vermelisin? Hayatın boyunca tam anlamıyla iyi bir iş yaptın mı, bakalım?
Adamcağız uzun uzun düsünür, hafızasını zorlar, ama ne yazık ki yaptığı iyi bir şeyi hatırlayamaz. Melek tekrar sorar.
-Peki, bari söyle, hiç cesaret gerektiren bir şey yaptın mı, hayatında?
Adam hemen atılır gururla.
-Yaptım, tabii!
-Anlat bakalim, neymiş bu cesur iş?
Adam anlatmaya baslar.
-Ben futbol hakemiydim. Trabzon da bir Trabzonspor-Fenerbahçe maçını yönetiyordum. Maçin son dakikasinda Trabzon aleyhine penalti çaldim.
-Vay canına, gerçekten cesurmussun sen, hadi geç bakalim!
Cennetin kapıları açılır. Bizim hakem tam geçecekken, melek merak eder:
-Ne zaman olmustu bu maç?
-Asagi yukarı üç dakika oluyor biteli…
Trabzonlu imamlar kendi aralarında sürekli Futbol maçı yaparlarmış lakin ne hikmetse hep merkez imamlarının takımı maçı kaybedermiş..Bir gün merkezin hocalardan biri demiş ki: – Bu Böyle olmayacak..En iyisi biz Trabzonsporlu Hamiye rica edelim gelsin takımda oynasın..Soran olursa merkez cami imamı Hami Hoca deriz demiş..Hami’den rica etmişler..Hami de kabul etmiş..Maç oynanmış ama merkezin imamları yine mağlup olmuşlar..Maç dönüşü merkez imamlarının arkadaşlarından biri sormuş:
-Hoca bu hafta kazandık değil mi?
-Malesef 2-1 yenildik..
-Yapma ya nasıl olur Hami oynamadı mı?
-Oynadı ve bizim golümüzü de o attı..
-Peki onların gollerini kim attı?
-Roberto Carlos Hocayla Ronaldo Hoca.. :p
