Savaşın en zorlu , en çatışmalı geçtiği günlerden birinde komutanın biri sabah erkenden kalkıp nöbet tutan askerleri kontrole çıkmış . Bir de bakmış ki askerlerden biri yerinde yok . Hemen aramaya koyulmuş . İlerde bir çalılığın arasında mıçarken görmüş . Askerin ağaca astığı tüfeği hemen alarak askere doğrultmuş ve hemen yaptığı şeyden bir parmak yemesini emretmiş . Asker çaresiz denileni yapmış . Komutan bu sana ders olsun bir daha nöbet yerini terkettiğini görürsem cezan kurşuna dizilmek olacak demiş ve tüfeği askere vererek geri dönmüş . Tam o sırada asker tüfeği komutanına doğrultmuş ve kendisininde aynı şeyi yapmasını yoksa onu oracıkta vuracağını söylemiş . Komutan bakmış ki asker ciddi istemeyerekte olsa bir parmakta o yemiş . O sırada düşman askeriii diye bir alarm duyulmuş ve herkes bir yerlere siper almış . Tabi bu arada komutan bu askeri bir daha görememiş . Uzun bir zaman sonra savaş bitmiş ve komutan savaştan sağ çıkan askerleri toplayarak tek tek terhis ediyormuş . Sonra bir askerin önünde durarak sanki seni bir yerden tanıyorum demiş . Asker sırıtarak tabi efendim bir sabah beraber kahvaltı yapmıştık demiş .
Advertisement
Advertisement
