Savaş esnasında ordu büyük kayıplar vermektedir.. Ordu Generali bu gidişata dur demenin yollarını ararken birden aklına zekice bir fikir gelir.. Hemen taburu geniş bir arazide toplar ve tabura şöyle hitap eder :
-Bu günden sonra düşman tarafından bir kelle getirene on dolar vereceğini taahhüt eder ve taburu düşman cephesine gönderir..
Ertesi gün bölük şahlanır ve herkez 2,3 kelle getirip ordu komutanından parasını tahsil eder.. Savaşın 3.günü ordu generali Temel‘in olmadığını farkeder..Tabura haber gönderir ve tüm ölülerle yaralıların arasında Temel‘i araştırır.
Yapılan aramalarda Temelden hiç iz yoktur..Temelsiz geçen 5 günden sonra nöbetçilerden biri tabura doğru bir toz bulutunun yaklaştığını haber verir.. Dürbünü eline alan General yaklaşan toz bulutunun bir kamyon olduğunu görür..Gözlerine inanamaz kamyonun kasası düşman kelleleriyle doludur ve direksiyondaki kişi de Temelden başkası değildir..Sevinçle temeli karşılayan ordu Generali ordusuna dönerek asker dediğin böyle olmalı der ve temeli odasına çağırır..Odaya giden temele ordu komutanı:
-Bak evladım devletimiz savaş halinde ve ekonomimiz bozuk..Ben sana düşman kellesi başına on dolar sözü verdim lakin bu kadar kelleye ödeyecek bütçemiz yok..Gel seninle bir anlaşma yapalım kelle başına sana 6 Dolar verelim demiş..
General’in teklifine şiddetle karşı çıkan Temel parasını tam olarak ister..Bir türlü Temeli ikna edemeyen general kızgın bir ifadeyle 6 doları niye kabul etmediğini sorar..
Temelin cevabı enteresandır :
-Komutanım valla billa 7 Dolardan ben aldım o kelleleri
